Todayopinia nauczyciela o uczniu ze specyficznymi trudnościami w czytaniu i pisaniu utworzono dnia, 2 sława nauczyciela, wychowawcy lub innych specjalistów pracujących z uczniem, którego nie ma trudności w wykonywaniu ćwiczeń na zajęciach wychowania fizycznego, ewelina fijałkowska koza. Można na niej polegać, ponieważ jest Oczywiście w opinii powinny się znaleźć podstawowe dane ucznia: imię i nazwisko, data urodzenia, informacja o tym, w której aktualnie jest klasie. Trzeba napisać, co jest bezpośrednim powodem zalecenia wizyty w poradni. Czy są to wyłącznie trudności w uczeniu się matematyki, czy również inne trudności w uczeniu się i DYSLEKSJA NA JĘZYKU OBCYM. Dziś post inny niż zazwyczaj. Otóż dostałam kilka wiadomości z pytaniem o uczniów dyslektycznych. Stwierdziłam, iż spróbuję chociaż w małym stopniu pomóc poprzez przedstawienie przykładowych ćwiczeń, które mogą pomóc uczniom dyslektycznym. Dysleksja na języku obcym. podpis nauczyciela polonisty podpis wychowawcy klasy Do skierowania należy dołączyć co najmniej 2 sprawdziany ucznia ( ortograficzne, wypracowania klasowe). Uczeń do Poradni powinien dostarczyć na badania zeszyty z j. polskiego ew. dodatkowo z innych przedmiotów ( w miarę możliwości od najwcześniejszego Jego mowa była znacznie opóźniona. Uczęszczał do przedszkola, do klasy „0”. Na podstawie rozmów przeprowadzonych z wychowawcą chłopca z przedszkola ustaliłam, że agresywne zachowania chłopca miały miejsce także w klasie „0”. Miał problemy z przyswajaniem wiadomości i umiejętności, z głoskowaniem, literowaniem i liczeniem. wynikających z obserwacji dziecka, jak również analizy opinii psychologiczno-pedagogicznych. Dlatego, dzięki współpracy obu autorek: psychologa oraz nauczyciela polonisty i pedagoga, powstał zamieszczony poniżej słownik-leksykon, który może być pomocny każdemu nauczycielowi. gCsiV. Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika SpecjalnaOpublikowano: 21 kwietnia 2021 roku. Uczeń posiada orzeczenie poradni psychologiczno-pedagogicznej o kształceniu specjalnym w szkole masowej na pierwszy etap kształcenia. Na jego podstawie ma opracowany Indywidualny Program Edukacyjno-Terapeutyczny. Zajęcia edukacyjne dostosowywane są do możliwości i potrzeb rozwojowych dziecka. XXX uczeń klasy 3 integracyjnej Szkoły Podstawowej XXX, w roku szkolnym XXX na zajęcia lekcyjne i specjalistyczne uczęszczał nieregularnie ze względu na pobyty w szpitalu. Uczeń jest grzecznym, kulturalnym, ale bardzo zamkniętym w sobie i nieśmiałym chłopcem. Słabo rozumie kontekst sytuacji społecznych. W sytuacjach dla niego trudnych i niezrozumiałych oraz powodujących radość, zadowolenie, wykazuje nadmierny spokój, wycofanie, jest małomówny, ma skłonności do pieszczotliwego sposobu mówienia. Nawiązuje pozytywne, rzadkie kontakty rówieśnicze. Z szacunkiem odnosi się do nauczycieli i pracowników szkoły. Często na udzielane ze strony nauczyciela wzmocnienia reaguje wyraźnym zawstydzeniem, opuszcza głowę, nie nawiązuje kontaktu wzrokowego, całkowicie wycofuje się. Na zajęciach w pracy zespołowej i grupowej jest bierny w działaniu. Rzadko wykazuje jakąkolwiek aktywność. Na zajęcia uczęszcza niesystematycznie, często jest nieprzygotowany do lekcji. Pracuje w wolnym tempie, mało starannie i mało uważnie, szybko rozprasza się. Wymaga ciągłego wsparcia, pozytywnych wzmocnień, uczeń nie pracuje samodzielnie. Jest zawsze zdyscyplinowany, zna zwroty grzecznościowe, potrafi je stosować. Uczeń rozpoznaje i rozumie swoje emocje i uczucia oraz nazywa je, często się wzrusza, płacze. Chłopiec posiada ubogi zasób słownictwa czynnego i biernego, dlatego ma ogromne trudności z wypowiedziami ustnymi i pisemnymi. Czyta głównie głoskując, podejmuje próby czytania krótkich wyrazów całościowo. Rzadko rozumie czytany tekst. Przepisuje i pisze w wolnym tempie z licznymi błędami graficznymi i ortograficznymi. Pismo ucznia jest mało czytelne, zeszyty i ćwiczenia mało estetyczne. Słabo opanował wiadomości gramatyczne, nazywa części mowy z pomocą pytań pomocniczych zadawanych przez nauczyciela. Chłopiec posiada ogólną wiedzę o najbliższym otoczeniu. Oblicza tylko na konkretach, popełniając błędy rachunkowe. Zapamiętał kilka działań tabliczki mnożenia. Radzi sobie z prostymi działaniami matematycznymi wykonywanymi sposobem pisemnym bez przekroczenia progu dziesiątkowego. Brak rozumienia czytanego tekstu powoduje, że zadania tekstowe wykonuje tylko z osobą dorosłą. Nie opanował wiadomości praktycznych dotyczących obliczeń pieniężnych, kalendarza czy prostych zadań geometrycznych. XXX opanował materiał z języka angielskiego dostosowany do jego możliwości. Rozumie znaczenie wyrazów, gdy są wspierane obrazem. Próbuje wykonywać prace plastyczne i techniczne, nadal są one ubogie w szczegóły. Ma duże trudności z zapamiętywaniem krótkich tekstów do wyuczenia na pamięć. Próbuje śpiewać w grupie. Uczeń nie wykonywał ćwiczeń ruchowych, gimnastycznych, ponieważ miał zwolnienie lekarskie. Podczas nauczania zdalnego sprawnie posługiwał się za pomocą nowych technologii. Autorki: Ewa Rozmarynowicz oraz Joanna Traczyk – Czytelniczki Portalu PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacjiPrawa ucznia z dysleksją rozwojową * - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów. Od 6 pracuję, jako pedagog w gimnazjum. W ciągu tego okresu czasu miałam okazję poznać różne stanowiska rodziców dotyczące funkcjonowania w szkole ucznia z dysleksją. Odpowiedzią na prezentowane opinie i uwagi był pomysł zorganizowania spotkania na temat „Prawa ucznia z dysleksją rozwojową”. Scenariusz spotkania z rodzicami uczniów klas I i II gimnazjum na temat: "Prawa ucznia z dysleksją rozwojową"Cele: Zapoznanie rodziców z prawami ucznia z dysleksją rozwojową. Umożliwienie uczniom z dysleksją rozwojową korzystanie z przysługujących im praw. Materiały: Druki: zaproszeń, listy obecności, oświadczeń – zgody na badania dziecka w poradni, foliogramy z materiałami, które będą prezentowane (ewentualnie prezentacja multimedialna), rzutnik, portrety sławnych ludzi z dysleksją (format A3), ulotki z radami dla rodziców i dyslektyków, długopisy, czyste kartki, wykaz książek na temat dysleksji, które są dostępne w szkolnej bibliotece. Czas trwania spotkania: 1,5 przygotowania spotkania: Na dwa tygodnie przed spotkaniem: Przygotowanie materiałów na spotkanie z rodzicami: foliogramy lub prezentacje multimedialne zawierające informacje, które będą prezentowane na spotkaniu, ulotki z radami dla rodziców i dyslektyków, 5 portretów sławnych dyslektyków na papierze wielkości A3 (np.: Hans Christian Andersen, Sir Winston Churchill, Thomas Alva Edison, Albert Einstein, George Washington). Na tydzień przed spotkaniem: Przygotowanie imiennych zaproszeń dla rodziców uczniów, u których stwierdzono albo podejrzewa się dysleksję. Zaproszenia można wręczyć za pośrednictwem dzieci. Na godzinę przed spotkaniem: Przygotowanie sali na spotkanie z rodzicami: rozwieszenie portretów sławnych dyslektyków, przygotowanie ekranu i rzutnika, rozłożenie na stolikach materiałów dla rodziców. Przebieg spotkania z rodzicami Powitanie, przedstawienie celu spotkania, prośba o wpisanie się na listę. Wyjaśnienie pojęć (przy użyciu rzutnika): dysleksja rozwojowa, dysleksja, dysgrafia, dysortografia, duskalkulia. Bardzo ważne jest, aby omawiając te pojęcia wyjaśnić rodzicom, że trudności w uczeniu się spowodowane dysleksją nie są wynikiem lenistwa dziecka, nie zależą od poziomu jego inteligencji, ani od kompetencji nauczycieli. Przedstawienie krótkiej informacji na temat ludzi, których portrety wiszą w sali, a którzy w swoim życiu zmagali się z dysleksją. Należy położyć nacisk na fakt, że dysleksja nie przeszkodziła im w osiąganiu życiowych celów. Przedstawienie symptomów dysleksji. Rozdanie ulotek z radami dla rodziców i ich dzieci. Przedstawienie praw uczniów z dysleksją rozwojową oraz warunków, jakie muszą być spełnione, aby dziecko mogło z nich korzystać. Prawa uczniów z dysleksją rozwojową: wczesne rozpoznanie (diagnoza), wczesna fachowa pomoc: ukierunkowanie edukacji i terapia, dostosowanie wymagań edukacyjnych, dostosowanie warunków i form przeprowadzania egzaminu jakie muszą być spełnione, aby uczeń z dysleksją mógł skorzystać ze swoich praw: uczeń musi posiadać aktualną opinię publicznej poradni psychologiczno -pedagogicznej lub poradni specjalistycznej, opinia powinna zawierać stwierdzenie występowania specyficznych trudności w nauce (dysleksji rozwojowej). Dla potrzeb egzaminu gimnazjalnego opinia powinna być: wydana nie wcześniej niż po zakończeniu nauki w szkole podstawowej i nie później niż do końca września roku szkolnego, w którym jest przeprowadzany egzamin, przekazana dyrektorowi szkoły, w terminie do dnia 15 października roku szkolnego, w którym jest przeprowadzany egzamin. Pytanie do rodziców: Jak, zdaniem rodziców, nasza szkoła realizuje dostosowanie wymagań edukacyjnych dla dzieci z opinią o dysleksji? Co rodzice chcieliby przekazać nauczycielom, w związku z tym, że ich dziecko ma dysleksję?– Prowadzący informuje rodziców, że ich uwagi zostaną przekazane nauczycielom na najbliższej radzie pedagogicznej. Część ta może przebiegać w formie dyskusji, pod warunkiem, że uwagi rodziców nauczyciel będzie notował. Można też poprosić rodziców o zapisanie uwag na kartkach. Zapoznanie rodziców z obowiązującymi w gimnazjum procedurami związanymi z dostosowaniem warunków egzaminacyjnych do potrzeb ucznia z dysleksją rozwojową. Zapoznanie rodziców z procedurami obowiązującymi w szkole związanymi z badaniem dziecka w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Podczas omawiania procedur warto zaprezentować rodzicom foliogramy z drukami, jakie wypełnia szkoła oraz poinformować ich, jakie dokumenty należy zabrać ze sobą idąc do poradni (np.: kserokopia świadectwa z ubiegłego roku szkolnego, opinia polonisty, opinia wychowawcy o uczniu, sprawdziany ortograficzne, zeszyty z języka polskiego od najwcześniejszego okresu nauki). Dyskusja. Ewaluacja: wyrażenie przez rodziców zgody na badania dzieci w poradni. Wręczenie rodzicom wykazu książek dotyczących problematyki dysleksji, które mogą wypożyczyć w szkolnej bibliotece. Podziękowanie rodzicom za przybycie, zakończenie spotkania. Ewaluacja odroczona: dostarczenie do szkoły opinii poradni, złożenie w szkole we właściwym terminie (zgodnym z procedurami egzaminacyjnymi) opinii poradni o konieczności dostosowania warunków egzaminacyjnych do potrzeb ucznia z dysleksją rozwojową wraz z podaniem o dostosowanie tych warunków. Po spotkaniu Poinformowanie dyrekcji o przebiegu spotkania i uwagach rodziców. Zapoznanie nauczycieli na najbliższym posiedzeniu rady pedagogicznej z uwagami rodziców. Bibliografia pomocna w przygotowaniu spotkania: M. Bogdanowicz: "O dysleksji, czyli specyficznych trudnościach w czytaniu i pisaniu" R. D. Davis, E. M. Braun: "Dar dysleksji" A. Jurek: "Skoncentruj się. Zestaw ćwiczeń dla gimnazjum i szkół ponadgimnazjalnych" A. Kaszuba-Lizurej: "W krainie ortografii: materiały pomocnicze do pracy z uczniem dyslektycznym kl. 4 - 6 i gimnazjalne" Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 12 lutego 2001 r. w sprawie orzekania o potrzebie kształcenia specjalnego lub indywidualnego nauczania dzieci i młodzieży oraz wydawania opinii o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, a także szczegółowych zasad kierowania do kształcenia specjalnego lub indywidualnego nauczania Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 11 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno -pedagogicznych, w tym publicznych poradni specjalistycznych Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 stycznia 2003 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 7 września 2004 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych Ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r. Autorka: Anna KowalczykUmieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: X Zarejestruj się lub zaloguj, aby mieć pełny dostępdo serwisu edukacyjnego. zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka"). Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka Zjawiskiem znamiennym dla współczesnej szkoły jest znaczący wzrost liczby uczniów z trudnościami w uczeniu się. Do tej wciąż powiększającej się grupy należą dzieci i młodzież ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi, a więc z dysleksją, dysortografią, dysgrafią, dyskalkulią. Indywidualizacja nauczania uczniów z trudnościami w czytaniu i/lub pisaniu Coraz większy procent uczniów legitymuje się diagnozą z poradni pedagogiczno-psychologicznej: niekiedy jest to nawet 30–40% uczniów w klasie (zgodnie z danymi szacunkowymi udział osób z tymi dysfunkcjami w populacji nie powinien przekraczać 14%). Praktyka szkolna dowodzi, że dziś każdy nauczyciel języka polskiego pracuje z przynajmniej kilkoma dziećmi i nastolatkami z dysleksją w każdej klasie. Zdarza się, że czasami nawet połowa uczniów dysponuje pisemnym potwierdzeniem trudności w czytaniu i/lub pisaniu, chociaż stan ten może być argumentem dowodzącym nazbyt pochopnego wydawania opinii. Praca z uczniem o specyficznych potrzebach edukacyjnych wymaga indywidualizacji nauczania. Zwiększanie potencjału edukacyjnego dzieci i młodzieży to inwestycja w przyszłość uczniów, społeczeństwa i kraju. Nowoczesna dydaktyka w coraz większym stopniu uwzględnia potrzeby uczniów z dysleksją rozwojową, zalecając nauczycielom dostosowanie treści nauczania do możliwości tej grupy uczniów. W podstawowych dokumentach oświatowych znajdują się zapisy wskazujące, że jednym z najważniejszych zadań współczesnego nauczyciela jest wspieranie rozwoju intelektualnego i psychoemocjonalnego uczniów, zwłaszcza tych o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Indywidualizacja nauczania uczniów ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi wymaga tworzenia i realizacji nowych propozycji metodycznych, dostosowania treści nauczania do możliwości tej grupy uczniów, użycia różnych strategii aktywizacji podczas lekcji, zajęć pozalekcyjnych i w domu. W tym niełatwym procesie, kształtowanym w dużej mierze przez szkolnych polonistów, trzeba uaktywniać i wykorzystywać nowoczesne instrumentarium dydaktyczne, zwłaszcza w zakresie metod i form, sposobów oddziaływania pedagogicznego, korzystania z wielu zróżnicowanych materiałów, często sytuujących się w sferze innowacji Wspieranie rozwoju uczniów o specyficznych potrzebach edukacyjnych na „godzinach polskiego” Podstawowym atrybutem szkolnego polonisty podczas pracy z uczniami dyslektycznymi jest wysoki poziom kompetencji merytorycznych. Dzięki nim nauczyciel potrafi mądrze i skutecznie wspierać rozwój dzieci i nastolatków z dysfunkcjami. Wymaga to od refleksyjnego polonisty podejmowania nieustannych działań o charakterze samokształceniowym, samodzielnego poszukiwania nowych ustaleń naukowych w zakresie efektywnego nauczania tej grupy uczniów, doskonalenia warsztatu metodycznego i ciągłej aktualizacji instrumentarium. To działania niełatwe, żmudne, często niedoceniane przez środowisko edukacyjne. Do ich realizacji potrzeba sporego zaangażowania nauczyciela, wytrwałości w dążeniu do osiągnięcia jak najwyższej wartości dodanej, elastycznego podejścia do implementacji rozwiązań proponowanych w artykułach teoretycznych. Mądre wspieranie rozwoju uczniów z dysleksją to również systematyczne podnoszenie świadomości pedagogicznej w najbliższym otoczeniu. Pomimo dynamicznych zmian społecznych ten postulat wciąż oznacza walkę ze stereotypowym postrzeganiem uczniów dyslektycznych. Szczególnie poloniści mają rozbudzoną świadomość, że dysleksja jest doświadczeniem osób o wysokim ilorazie inteligencji, a zatem nie powinna być powodem negatywnej etykietyzacji, a nawet stygmatyzacji dzieci i młodzieży z trudnościami w czytaniu i/lub pisaniu. Warto, aby nauczyciele języka polskiego podjęli skuteczne próby upowszechniania wiedzy o tej dysfunkcji w sposób obiektywny, wyważony, z poszanowaniem godności jednostki. Narzędziem, które szkolny polonista może bardzo efektywnie wykorzystać podczas takich działań, jest pozycja Marty Bogdanowicz Portrety nie tylko sławnych osób z dysleksją1. Autorka, wybitny znawca problemu i autorytet naukowy, napisała arcyciekawą książkę. Zaprezentowała w niej poczet wybitnych osobowości, które wywarły istotny wpływ na rozwój naszej cywilizacji. Wśród wybitnych osobowości znaleźli się przedstawiciele literatury, nauki, sztuki, kultury, polityki. Lektura listy sławnych dyslektyków stanowi ciekawe doświadczenie, ponieważ zestawienie jest długie, a zgromadzone nazwiska mogą zaskoczyć czytelnika. Marta Bogdanowicz wymieniła następujące postaci historyczne, które miały problemy z czytaniem i/lub pisaniem: Leonarda da Vinci, Isaaca Newtona, Hansa Christiana Andersena, Marka Twaina, Thomasa A. Edisona, Vincenta van Gogha, Alberta Einsteina, Pabla Picassa, Ernesta Hemingwaya, Walta Disneya itd. Spośród Polaków wskazała Adama Mickiewicza, Jacka Kuronia oraz Bartosza Opanię. Opowiadając historie sławnych osób z dysleksją, autorka dowiodła, że ludzie ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi potrafią odnieść sukces zawodowy, mieć wybitne osiągnięcia artystyczne i zapisać się na kartach historii. Książkę Marty Bogdanowicz warto zaprezentować na „godzinach polskiego” i podczas lekcji wychowawczych, aby uświadomić uczniom, zwłaszcza z klas czwartych i piątych, że dysleksja nie ogranicza rozwoju intelektualnego i zawodowego, nie jest przeszkodą w drodze na szczyt. Nawet lektura spisu treści wskaże, iż z dysleksją zmagali się, i nadal to czynią, wybitni twórcy literatury (arcyciekawy rozdział Mistrzowie pióra – słabi uczniowie), „koronowane głowy” i politycy, artyści, lekarze, przedstawiciele gospodarki i branży technicznej, prawnicy, dziennikarze, przedstawiciele nauk społecznych itd. Takie działanie szkolnego polonisty będzie istotną formą wsparcia psychologicznego dla młodych ludzi. Niewykluczone, że rozmowa o dysleksji wybitnych jednostek pozwoli podnieść poczucie wartości uczniów i wskazać im nową, zdecydowanie bardziej optymistyczną perspektywę. Być może będzie to ważne doświadczenie edukacyjne, które pozwoli zintensyfikować zaangażowanie tej grupy uczniów w proces nauczania-uczenia się i zmienić ich sceptyczne nastawienie do własnego rozwoju osobistego. Szkolny polonista wspiera efektywnie Nauczyciele języka polskiego, którzy chcą aktywnie wspomagać uczniów ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi i przyczynić się do rozwoju ich uzdolnień, mogą mieć wiele wątpliwości, czy potrafią to czynić dobrze, operatywnie, z korzyścią dla młodych ludzi. Pytania o to, czy szkolny polonista może pomóc uczniowi z dysleksją z dobrym rezultatem dydaktycznym i wychowawczym, trzeba zamienić na refleksję, w jaki sposób czynności edukacyjne podejmowane podczas „godzin polskiego” przyczynią się do jego rozwoju i pozwolą minimalizować, a przynajmniej ograniczyć negatywne konsekwencje dysfunkcji. Skuteczne działania na rzecz indywidualizacji nauczania i uwypuklenia mocnych stron uczniów z dysleksją należy rozpocząć od wnikliwego i dokładnego zapoznania się z opinią z poradni pedagogiczno-psychologicznej. Refleksyjny polonista powinien z uwagą przeczytać rozpoznania i zalecenia, które ma wprowadzić w praktykę edukacyjną. Bez znajomości tego kluczowego dokumentu nie sposób podjąć skutecznych działań, których celem będzie przeciwdziałanie dysleksji. Opinia zawiera precyzyjne wskazówki, które umożliwiają optymalne dostosowanie treści nauczania do możliwości i potrzeb młodych ludzi z trudnościami w czytaniu i/lub pisaniu. Wspieraniu zakresu kompetencji i rozwoju umiejętności sprzyja współpraca z rodzicami, którzy powinni angażować się w aktywizację uczniów z dysleksją, szczególnie w najbliższym otoczeniu. Niezwykle ważnym elementem kontaktu na linii szkoła – rodzina jest uświadomienie rodzicowi, jakie są mechanizmy dysleksji, w jakim stopniu dysfunkcja utrudnia zaangażowanie w prawidłowe działania edukacyjne, jakie formy terapeutyczne należy uaktywnić w domu. Refleksyjny polonista powinien intensywnie współpracować z rodzicami, którzy mogą stać się sprzymierzeńcami nauczyciela podczas bieżących działań korekcyjno-rewalidacyjnych. Aby minimalizować negatywne skutki dysleksji, dysortografii czy dysgrafii, warto, aby rodzice pracowali z własnym dzieckiem w domu, utrwalając spektrum działań realizowanych w szkole i poradni pedagogiczno-psychologicznej2. To nauczyciel języka polskiego ma szansę uświadomić rodzicom, jak ogromne znaczenie ma wspólna i systematyczna praca dzień po dniu, codzienne czytanie i/lub pisanie, dyktando w 10 punktach Marty Bogdanowicz czy ćwiczenia grafomotoryczne, regularne uaktywnianie gier i zabaw edukacyjnych adresowanych do dziecka o specyficznych potrzebach edukacyjnych. Szkolny polonista może przekonać najbliższych, że trzeba każdego dnia pracować intensywnie z dzieckiem, angażować w realizację ćwiczeń innych członków rodziny (np. starsze rodzeństwo czy dziadków), systematycznie wspomagać wysiłki nauczycieli, pedagoga i psychologa szkolnego. Równocześnie warto zwrócić uwagę na fakt, że właśnie nauczyciel języka polskiego najszybciej uzyskuje informacje zwrotne pozwalające określić, czy rodzice pracują z uczniem dyslektycznym w domu, czy też unikają realizacji tego ważnego działania wspierającego wysiłki szkoły. Kolejną formą wsparcia ucznia z dysleksją jest edukacja jego rodziców w zakresie specyficznych potrzeb edukacyjnych. Wciąż zdarzają się sytuacje, że rodzice w pierwszej kolejności zgłaszają się do szkolnego polonisty z prośbą o wskazanie takich pozycji, dzięki którym uzyskają podstawowe informacje o zaburzeniu właśnie zdiagnozowanym u ich dziecka. Świadomi, refleksyjni rodzice, którzy pragną pomóc własnemu dziecku, pytają o przystępnie napisane opracowania na ten temat, ponieważ zwiększenie poziomu wiedzy o dysleksji stanowi ważny element intensyfikujący zrozumienie dysfunkcji ucznia. Bardzo często pragną uzyskać praktyczną wiedzę na temat trudności w czytaniu i/lub pisaniu, zwłaszcza że w opinii z poradni znajduje się wpis o konieczności prowadzenia działań praktycznych w domu. Bez wątpienia pozycjami wartymi polecenia są opracowania Marty Bogdanowicz (napisane we współautorstwie): Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów3 i Uczeń z dysleksją w domu. Poradnik nie tylko dla rodziców4, a także książka Gavina Reida i Shannon Green 100 i więcej pomysłów, jak pomóc dziecku z dysleksją5 czy też broszura Marty Badowskiej Jestem rodzicem dziecka z dysleksją6. Warto też skierować uwagę najbliższych członków rodziny na zawartość strony internetowej Polskiego Towarzystwa Dysleksji, gdzie znajduje się wiele merytorycznych informacji i materiałów do pobrania7. Zdarza się, że literatura przedmiotu zostaje wskazana w opinii poradni pedagogiczno-psychologicznej, jednak nie jest to procedura standardowa8. Podczas kontaktów z rodzicami dzieci, u których zdiagnozowano trudności w czytaniu i/lub pisaniu, prymarnym działaniem nauczyciela powinno być rozszerzenie perspektywy poznawczej i zmiana, bądź przynajmniej przesunięcie, priorytetów. To działanie konieczne, warte uwagi i zaangażowania nauczyciela, gdyż efektywna współpraca z rodzicami/prawnymi opiekunami ucznia może znacząco wpłynąć na intensyfikację procesów nauczania-uczenia się uczniów ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi i stać się kluczem do ich sukcesów. Merytoryczne wsparcie dla szkolnego polonisty Podczas kursów doskonalenia zawodowego, studiów podyplomowych, konferencji metodycznych, na forach nauczycielskich w mediach społecznościowych szkolni poloniści bardzo często zadają pytania o opracowania, które pomogą im przygotować karty pracy i projekty zajęć z uczniami o specyficznych potrzebach edukacyjnych. Najczęściej poszukują informacji i materiałów dydaktycznych na stronach internetowych wydawnictw edukacyjnych, które publikują podręczniki nauczania języka polskiego na danym poziomie kształcenia. Są to propozycje zadań uwzględniających potrzeby edukacyjne tej grupy uczniów, zróżnicowane karty pracy, scenariusze lekcji mających na celu optymalną aktywizację uczniów z omawianymi dysfunkcjami. W zestawie rekomendowanych opracowań, które umożliwiają przeprowadzenie kreatywnych zajęć, warto zwrócić uwagę na serię ćwiczeń autorstwa Zofii Pomirskiej adresowanych dla uczniów, nauczycieli, studentów i rodziców9. Serię tworzą następujące pozycje: Wygraj z dysleksją. Zbiór ćwiczeń usprawniających umiejętność czytania10, Wygraj z dysortografią. Zbiór ćwiczeń11 i Wygraj z dysgrafią. Zbiór ćwiczeń dla uczniów z trudnościami w pisaniu12. Trzy książki, opatrzone tytułem motywującym ucznia do działania, zawierają zestawy zadań, które warto uaktywnić podczas lekcji języka polskiego, zajęć wyrównawczych czy zajęć korekcyjno-rewalidacyjnych. Ćwiczenia zostały przygotowane z myślą o dzieciach i nastolatkach z dysleksją, dysgrafią, dysortografią, ale uważny i r... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań magazynu "Polonistyka" Dostęp do wszystkich archiwalnych artykułów w wersji online Możliwość pobrania materiałów dodatkowych ...i wiele więcej! Sprawdź Poradnie psychologiczno-pedagogiczne dla dzieci i młodzieży zajmują się wspomaganiem dydaktyczno-wychowawczej pracy nauczycieli. W tym celu poradnie wydają szereg dokumentów. Są to: orzeczenia dotyczące zmiany trybu kształcenia, orzeczenia do nauczania indywidualnego oraz opinie wnioskujące dostosowanie wymagań edukacyjnych do możliwości psychofizycznych ucznia, a także opinie w sprawie dostosowania wymagań dydaktycznych do specyficznych trudności w w sprawie dostosowania wymagań dydaktycznych do specyficznych trudności w uczeniu to tzw. "opinie o dysleksji". Pracuję w poradni psychologiczno-pedagogicznej jako psycholog i z codziennej praktyki wiem, że najwięcej kontrowersji budzą właśnie opinie dotyczące dysleksji. Niejednokrotnie nauczyciele sygnalizują, że opinie te są niezrozumiałe, nie wiadomo jak z nich korzystać. Niedawno ukazała się publikacja Marty Bogdanowicz i Anny Adryjanek pt. "Uczeń z dysleksją w szkole", która zgodnie z oczekiwaniem autorek ma pełnić rolę "poradnika nie tylko dla polonistów". Wg. mojej oceny jest to bardzo pożyteczna i potrzebna publikacja. Niemniej opinie wydawane przez poradnie powinny spełniać szereg warunków, które sprawią, że podawane w nich informacje będą czytelne i do końca zrozumiałe dla odbiorcy (nauczyciel, rodzic, uczeń).Dobra opinia to taka, która zawiera:- dane osobowe ucznia (imię i nazwisko, data i miejsce urodzenia, miejsce zamieszkania, klasa, szkoła);- podstawę prawną wydania opinii (np. Ustawa z dn. 23 sierpnia 2001r o zmianie ustawy o systemie oświaty ( nr 111 z dn. 6 X 2001r poz. 1194 art. 71b ust. 3b));- stwierdzenie, że na podstawie diagnozy psychologiczno-pedagogicznej rozpoznano dysleksję;- opisową charakterystykę możliwości intelektualnych ucznia ("mocne" i "słabe" strony);- charakterystykę stwierdzonych deficytów i próbę wyjaśnienia, jaki mają one wpływ na trudności ucznia (dysortografia, dysgrafia, trudności w czytaniu, dyskalkulia);- wskazówki do pracy z uczniem;- sposób dostosowania wymagań zaprezentować treść takiej opinii, która wg. mojej oceny spełnia powyższe data wydania opiniiOPINIApsychologiczno - pedagogiczna w sprawie dostosowania wymagań edukacyjnych do specyficznych trudności w uczeniu prawna:Ustawa z dn. 23 sierpnia 2001r o zmianie ustawy o systemie oświaty ( nr 111 z dn. 6 X 2001r poz. 1194 art. 71b ust. 3b) 1. Imię i nazwisko:2. Data i miejsce urodzenia:3. Imiona rodziców:4. Adres zamieszkania:5. Uczennica kl. ........... Szkoły Podstawowej Nr ..... w ....................Uzasadnienie opinii:W wyniku kompleksowego rozpoznania psychologiczno-pedagogicznego stwierdzono dysleksję rozwojową: specyficzne trudności związane z pisaniem (dysortografia), specyficzne zaburzenia zdolności matematycznych (obserwacje w kierunku dyskalkulii operacyjnej) oraz specyficzne zaburzenia techniki czytania. Ogólny rozwój intelektualny uczennicy na poziomie normy wiekowej. Dysharmonie w zakresie poszczególnych funkcji poznawczych. Dobry poziom czynnika rozumowania werbalnego: zasób słów, pojęć i wiadomości ogólnych, rozumienie podstawowych norm i zachowań społecznych, myślenie przyczynowo-skutkowe. Prawidłowe wykonywanie zadań testowych wymagających dobrej percepcji wzrokowej. Tempo pracy umysłowej oraz koncentracja uwagi w kontakcie indywidualnym odniesieniu do ogólnego poziomu możliwości intelektualnych uczennicy istotnie zaburzone są funkcje słuchowe (błędy w różnicowaniu struktury fonemowej, nieprawidłowa synteza głosek i sylab, mała pojemność słuchowej pamięci fonologicznej bezpośredniej).Deficyty funkcji słuchowych oraz nietrwała pamięć wzrokowa symboli i znaków graficznych są przyczyną popełnia następujące rodzaje błędów:- błędy ortograficzne I-ej kategorii u-ó, rz-ż, ch-h;- podwaja cząstki wyrazów np. "do widzedzenia" lub "słońcńcu";- zdarzają się błędy w łącznej i rozdzielnej pisowni;- myli litery - odpowiedniki głosek zbliżonych fonetycznie (b-p, d-t, dż-ć, sz-ż).Powyższe rodzaje błędów uczennica popełnia w pisaniu ze słuchu i pisaniu z pamięci. W pracach samodzielnych dziewczynki błędy są nieliczne, natomiast teksty przepisywane są poprawne pod względem czytania wolne (67/min). Uczennica czyta całościowo bez płynności. Powtarza początkowe cząstki wyrazów, dłuższe wyrazy zmienia na podobne graficznie. Mimo to rozumie czytane treści. Potrafi opowiadać ze szczegółami, prawidłowo przedstawia zależności problemy w nauce matematyki dotyczą: - trudności ze zrozumieniem poleceń w zadaniach napisanych jak i przeczytanych przez nauczyciela w trakcie sprawdzianu klasowego;- trudności w rozwiązywaniu bardziej złożonych zadań tekstowych (problemy z doborem odpowiedniej operacji matematycznej w celu rozwiązania zadania; dziecko wykonuje operację tylko wtedy, kiedy jest ona wyraźnie określona).Uczennica opanowała cztery podstawowe działania na liczbach, zna tabliczkę mnożenia, potrafi rozwiązywać proste zadania sytuacjach bezstresowych chętnie rozwiązuje kolejne zadania, szybko przypomina sobie potrzebne w nauce utrzymują się mimo bardzo dobrej motywacji dziecka do nauki oraz prawidłowej stymulacji ze strony środowiska domowego (systematyczna pomoc przy odrabianiu prac domowych).W związku z powyższym wnioskujemy konieczność dostosowania wymagań dydaktycznych do możliwości percepcji uczennicy. Wskazane jest aby:- nie zmuszać dziecka do czytania głośnego wobec całej klasy (może nic nie zrozumieć z przeczytanego tekstu, a sposób czytania może być znaczne gorszy niż bywa to w innych warunkach);- nie obniżać ocen za "brzydkie" pismo i błędy ortograficzne;- ocena z dyktand winna mieć charakter opisowy (wskazanie błędów, które będą materiałem do indywidualnej pracy związanej z ich poprawą);- wydłużać limit czasu na pisanie sprawdzianów (ew. zadawać mniej zadań);- sprawdziany pisemne najlepiej zastępować odpowiedziami ustnymi;- ocena w głównej mierze powinna dotyczyć poprawności wypowiedzi ustnych i strony merytorycznej prac pisemnych;- uwzględniać różnorakie czynniki wpływające na jakość pracy i doceniać włożony wysiłek;- w nauce matematyki stosować spiralne programy nauczania (do tych samych spraw wraca się często w sposób zróżnicowany i na różnych poziomach ogólności)."Programy spiralne są bardziej przydatne od programów liniowych. Liniowy styl nauczania (polegający na rozłożeniu treści nauczania na małe kawałki i podawaniu ich jeden po drugim, a potem powtórki i syntezy) jest całkiem nieskuteczny w przypadku dzieci z zasada postępowania z dzieckiem z dyskalkulią rozwojową na lekcjach matematyki powinna być następująca: budować na tym, co uczeń potrafi i robi dobrze oraz szukać dla niego takich pól działania, nawet poza matematyką, na których miałby szanse na osiągnięcie sukcesu i rozwijanie zaufania do samego siebie."W sytuacji egzaminów zewnętrznych uczennica ma prawo przystąpić do nich na warunkach i w formie dostosowanej do zdiagnozowanych mgr Elżbieta Wiącek Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka").

opinia polonisty o uczniu z dysleksją