Pij łyżeczkę oleju z dyni 3 razy dziennie przez 30 dni. Zagotuj kubek wody, a następnie dodaj 1 łyżkę suchych liści leszczyny lub utarte skorupy orzecha laskowego. Ostudzić i przyjąć 2 łyżeczki dwa razy dziennie. Ten środek działa bardzo korzystnie na gruczoł prostaty. Do 2-4 szklanek wody dodaj 30g posiekanych igieł sosnowych. 1. Domowy płyn do zmiękczania tkanin na bazie octu. Aby przygotować tę wersję płynu będziesz potrzebowała następujących składników: 1/2 litra octu; 1 litr wody mineralnej; 2 łyżki sody oczyszczonej; Sposób przygotowania: Wymieszaj wodę i ocet. Stopniowo dodawaj sodę oczyszczoną. Poczekaj aż piana opadnie i zniknie. 6. często imprezować – picie alkoholu na odstresowanie się po ciężkim tygodniu to prosta droga do nadwagi; 7. używać olejów rafinowanych – tłuszcze trans obecne w rafinowanym oleju słonecznikowym oraz rzepakowym wyrzuć z domu tak szybko, jak to możliwe; 8. pić słodkie butelkowane napoje – jeśli chcesz się nabawić Masz pytania ? Zainteresował cię temat olejków eterycznych? Napisz :) Pamiętaj ze używanie olejków cytrusowych w lato niesie ryzyko wystąpienia plan na skórz Jeśli już przygotowałaś swoją płukankę z octu jabłkowego, to przyszedł czas na umycie włosów. Zrób to jak zawsze, po czym dokładnie spłucz kosmyki wodą. Jeśli już dokładnie pozbyłaś się szamponu z pasm, polej włosy swoją wcześniej przyrządzoną płukanką – pozostaw ją na 1-2 minuty i spłucz. Mucha. Mokre muchy konstruujemy na grubszych, cięższych hakach. Używamy miękkich, nasiąkliwych materiałów, piór, sierści, dubbingów, lamet, drucików, główek. Ważne jest użycie ich w jak najmniejszej ilości. Ważne, aby mokra mucha była smukła, minimalna objętościowo, będąca w stanie przebić powierzchnię i pozostać na ED0dNC. Warto zadbać o zabezpieczenie domu (fot. OKNOPLAST) Ciepła pora roku to okres częstych wyjazdów. Zachęceni piękną aurą z przyjemnością spędzamy weekendy poza domem. Wiosną i latem planujemy też dłuższy urlop. Czasem jednak wypoczynek potrafi nam zepsuć myśl o włamaniu. Jak zminimalizować to ryzyko? [koniec abstraktu] Po długiej zimie chętnie korzystamy z pięknej pogody i coraz więcej czasu spędzamy na łonie natury. O tej porze roku najczęściej wyjeżdżamy też na wakacje, pozostawiając nasze domy na dłuższy okres bez opieki. Stają się one wówczas łakomym kąskiem dla złodziei. Aby wyjazdu nie przesłonił nam strach przed włamaniem, warto wcześniej zadbać o odpowiednie zabezpieczenie domu. Jak to zrobić? Odporne okna Włamywacze często dostają się do domu przez okna. Najbardziej popularne sposoby ich forsowania to wejście przez otwarte lub uchylone okno, wyważenie go, przesunięcie okucia lub wybicie szyby. Na rynku dostępne są jednak rozwiązania, które podnoszą odporność stolarki na włamanie i wydłużają czas potrzebny złodziejom na wtargnięcie do środka. Dzięki temu zyskujemy cenne minuty, by zaalarmować sąsiada, wezwać policję lub ochronę – mówi Jacek Kowalczyk, Manager ds. Rozwoju Produktu OKNOPLAST. Klamka wyposażona w zamknięcie na kluczyk (fot. OKNOPLAST) Rozwiązania, które podnoszą odporność okien na włamanie to specjalne okucia, klamki oraz szyby. Klamka wyposażona w zamknięcie na kluczyk oraz blacha antyrozwierceniowa w okuciu chronią przed takimi sztuczkami złodziei, jak przesunięcie okucia prętem lub śrubokrętem, a także rozwiercenie śrub mocujących klamkę – mówi Jacek Kowalczyk z OKNOPLAST. Okucia, aby zabezpieczały okno przed wyważeniem – powinny być wyposażone w zaczepy i czopy antywyważeniowe. Czopy - poprzez ryglowanie się w zaczepach - w znacznym stopniu utrudniają próby wyważenia skrzydła okiennego – tłumaczy Jacek Kowalczyk. W oknach o podwyższonej odporności na włamanie musi ponadto znajdować się specjalnie wzmocniona szyba, która oprze się uderzeniom ciężkich przedmiotów. Zwykle stosowane są szyby, których poszczególne tafle szkła łączone są ze sobą warstwami folii PVB – im więcej warstw, tym szyba jest mocniejsza. Co ważne, nawet jeśli szkło pęknie, nie rozsypie się i w dalszym ciągu będzie stanowić przeszkodę dla włamywacza. W ofercie OKNOPLAST dostępne jest okno Protect Plus - klasy WK2 z atestem według normy ENV 1627. Zostało ono wyposażone w okucia Multi–Matic, w których zamontowane są zaczepy antywyważeniowe i czopy (niem. Intelligente Sicherheit – inteligentne zabezpieczenie). Pakiet szybowy zawiera przynajmniej jedną szybę połączoną czterema warstwami folii PVB. Dodatkowo szyba zabezpieczona jest przed wypchnięciem, a klamka o odporności na przekręcenie 100Nm posiada kluczyk. Warto pamiętać, że w przypadku okna o podwyższonej odporności na włamanie, oprócz parametrów technicznych - ważny jest również prawidłowy montaż. Powinna go przeprowadzić specjalnie wyszkolona ekipa, która wyda nam stosowny certyfikat – mówi Jacek Kowalczyk z OKNOPLAST. Alarm Inną opcją podwyższenia bezpieczeństwa naszego domu jest montaż systemu alarmowego – na przykład systemu obwodowego. Taki system możemy zintegrować z oknami, dzięki wyposażeniu okien w czujniki alarmowe, tzw. kontaktrony. Kontaktrony to urządzenia, które reagują na próbę przesunięcia okucia i zmianę położenia skrzydła. Jeśli dojdzie do przerwania obwodu, do centrali wysyłany jest sygnał aktywujący alarm. Dodatkowym zabezpieczeniem będą czujki reagujące na stłuczenie szyby. W tym przypadku mamy do wyboru ich dwa rodzaje – czujniki wrażliwe na drgania powstałe przy stłuczeniu, lub reagujące na hałas towarzyszący wybijaniu szyb. Dobór odpowiedniego systemu i jego montaż zawsze warto powierzyć specjalistom, którzy po obejrzeniu naszego domu opracują najkorzystniejsze rozwiązanie – mówi Jacek Kowalczyk z OKNOPLAST. Policja przestrzega Nawet jeśli zamontujemy okna o podwyższonej odporności na włamanie i najbardziej nowoczesny system alarmowy, warto zastosować kilka prostych rad policji, które poprawią bezpieczeństwo naszego domu. Ogrodzenie budynku powinno być solidne, ale przejrzyste, tak aby sąsiedzi mogli zauważyć, że po posesji kręci się ktoś niepowołany. I najważniejsze - zawsze warto współpracować z sąsiadami, którzy będą zwracać uwagę na dom podczas naszego wyjazdu i w przypadku próby włamania zaalarmują policję. Możemy ich również poprosić, aby wyjmowali korespondencję ze skrzynki, a wieczorem włączyli na jakiś czas światło w naszym domu . Dzięki przestrzeganiu tych zasad nasze domy będą bardziej bezpieczne, a my będziemy mogli wyjechać na beztroski urlop. (źródło: Żyj bezpiecznie, „Jak zabezpieczyć mieszkanie?”, Kwas borowy, nazywany też kwasem bornym lub boraksem, to składnik wielu preparatów o działaniu przeciwgrzybiczym, ściągającym, odkażającym i przeciwpotnym. Związek ten może jednak wywołać zatrucie, dlatego należy być wyczulonym na symptomy, które mogą o nim świadczyć. Na co konkretnie można stosować kwas borowy? Co to jest kwas borowy? Kwas borowy to inaczej kwas borny lub boraks. Jest to nieorganiczny związek chemiczny, kwas o niedużej mocy. W naturze można go znaleźć w minerale o nazwie sassolin (Sasso to nazwa laguny w Toskanii, gdzie dokonano jego odkrycia), ale też w mniejszej ilości w soli morskiej i roślinach. Po raz pierwszy został wyodrębniony przez Wilhelma Homberga, przez co niekiedy określa się kwas borowy jako sól uspokajającą Homberga. Co to jest kwas borowy? Acidum boricum, jak po łacinie brzmi nazwa tego związku, wykazuje właściwości odkażające, wysuszające, ściągające i przyspieszające proces gojenia się ran (określany jako ziarninowanie). Z tego względu znajduje on zastosowanie w medycynie. Substancja ta występuje też pod symbolem E284 jako konserwant. Do czego służy kwas borowy? Z niego, oprócz branży medycznej i spożywczej, korzysta też przemysł chemiczny (ten związek jest wprowadzany jako składnik nawozów, preparatów odstraszających insekty, itp.) i garbarski. Służy także do impregnacji drewnianych konstrukcji, stanowi też element produkcyjny wykorzystywany do wytwarzania szkła borowego i farb. Jak działa kwas borowy? Jakie właściwości posiada kwas borowy? Działanie tego związku na organizm jest spektakularne. Zaczynając od korzyści zdrowotnych należy wymienić cechy odkażające, zatem środek z kwasem borowym bardzo dobrze działa na bakterie, grzyby i stany zapalne wywołane przez inne drobnoustroje oraz urazy. Jest to kluczowe rozwiązanie przy różnego typu grzybicach, a także infekcjach gardła i ogólnie przy problemach z górnymi drogami oddechowymi. Poza tym kwas borowy tłumi wypryski, trądzik, ale też wspomaga leczenie oparzeń, stłuczeń, opuchlizn i innych uszkodzeń skórnych. Kwasem borowym eliminuje się stany zapalne oczu, ponadto zwalcza się przykry zapach pochodzący z butów u źródła, czyli rozprawia się z potliwością w okolicach stóp. Dzięki swoim korzyściom wykorzystuje się go też w innych gałęziach życia niż medycyna . Sporządzając odpowiednią mieszankę z kwasem borowym można szybko pozbyć się z domu insektów, takich jak karaluchy. Ogrodnicy natomiast dodają go do nawozów, po to by uchronić plony przed robactwem. Zastosowanie kwasu borowego Gdzie dokładnie jest wykorzystywany kwas borowy? Zastosowanie tego związku w medycynie, jak już zostało to napisane, jest obszerne. Począwszy od leczenia stanów zapalnych narządów płciowych trzeba podkreślić, iż kwas borowy na grzybice różnego rodzaju (pochwy, prącia) jest wysoce skuteczny. Poza tym leczy się nim także grzybicę stóp i paznokci. Kiedy jeszcze stosuje się kwas borowy? Na co jeszcze jest skuteczny? Wykorzystuje się go do kuracji zmian skórnych różnego rodzaju: od przebarwień, przez oparzenia skóry, aż po trądzik i inne wypryski, nie będące trądzikiem. Co więcej kwas borowy w płynieużywa się do płukania gardła, by zabić zarazki i szybciej rozliczyć się z infekcją wirusową. Substancja ta odznacza się też wysoką skutecznością w zwalczaniu stanów zapalnych oczu i spojówek, szczególnie tych o charakterze przewlekłym, dlatego preparatami z kwasem borowym przemywa się chore oczy. Jako składnik maści, zasypek i roztworów do moczenia jest sprzymierzeńcem w walce z nadpotliwością stóp. Np. maść borna eliminuje przykry zapach potu oraz sprawia, że skóra na stopach produkuje go mniej. Jak stosować kwas borowy? W jaki sposób korzystać ze związku, jakim jest kwas borowy, jak stosować preparaty z tym komponentem? Maścią do stóp należy smarować czyste, osuszone stopy 1-2 razy dziennie, lub tak jak zalecił lekarz, bądź farmaceuta. Zasypkę z kwasem borowym (którą można wymieszać z talkiem) stosuje się podobnie jak maść: od 1 do 2 razy na dzień. Kwasem borowym można też wykonywać kąpiele stóp oraz posypywać sproszkowaną wersją kwasu wnętrze przepoconych butów (przyda się tutaj kwas borowy w proszku). Chcąc pozbyć się grzybicy pochwy najczęściej stosuje się przez około 14 dni globulki dopochwowe z kwasem borowym w stężeniu 600 mg. Po zakończeniu infekcji intymnej kurację można powtórzyć w ramach dawki przypominającej po kilku-kilkunastu tygodniach. Najlepiej jednak sugerować się wskazaniami lekarskimi, określającymi dokładną dawkę oraz czas trwania terapii. O dawkowanie środków z kwasem borowym można też zapytać farmaceutę. Stosowne wskazówki znajdują się na ulotce preparatu. Roztwór kwasu borowego po rozcieńczeniu nadaje się do używania jako środek dezynfekcyjny. neutralizuje on oparzenia spowodowane zalaniem ługami. Kwasu borowego nie można jednak stosować na duże powierzchnie skóry. Jak zrobić roztwór kwasu borowego? Jak samodzielnie przygotować kwas borowy? Jak zrobić roztwór? Najpierw należy się zaopatrzyć w kryształki kwasu borowego, a następnie rozpuścić je w wodzie, jednak należy pilnować proporcji, żeby stężenie preparatu nie przekroczyło 3 procent. Najprościej jest więc kupić w aptece gotowy produkt 1-3 %. Rynek farmaceutyczny pełen jest środków z kwasem borowym o różnym przeznaczeniu: do stóp, jamy ustnej, oczu, narządów płciowych, paznokci, skóry, itp. Istnieją jednak wykluczenia dla stosowania medykamentów i kosmetyków z kwasem borowym. Należą do nich takie sytuacje jak np. ciąża, otwarte, sączące się rany oraz obszerne oparzenia ciała. Ponadto przeciwwskazaniem do aplikowania kwasu borowego jest wiek poniżej 11 roku życia. Kuracja kwasem borowym nie powinna być długotrwała, ponieważ łatwo przedostaje się on do wnętrza organizmu, a trudno go stamtąd wydalić. Może to powodować kumulowanie się kwasu borowego w układzie nerwowym, wątrobie i nerkach. Zatrucie nim rozpoznaje się po takich objawach jak drgawki, łysienie, stan zapalny skóry, kłopoty z miesiączkowaniem, anemia, problemy trawienne, czy osłabienie. Czytaj też: Fot: benjaminnolte / Irygacja pochwy oznacza skierowanie strumienia płynu do wnętrza pochwy, w celu jej wypłukania pod niskim ciśnieniem. Do czyszczenia należy używać roztworu w temperaturze ciała, ale przygotować go należy w temp. 40,5 °C i pozostawić do ostygnięcia. Kobiety stosują irygację pochwy, by czuć się świeżo, wypłukać krew menstruacyjną, uniknąć chorób przenoszonych drogą płciową i uniemożliwiać zajście w ciążę. Eksperci twierdzą jednak, że irygacja pochwy nie jest skuteczna w żadnym z tych przypadków, a ponadto może zwiększać ryzyko problemów zdrowotnych. Irygacja pochwy – czy jest szkodliwa dla zdrowia kobiet? Irygacja pochwy przynosi więcej złego niż dobrego dla zdrowia kobiet. Problemy związane z jej przeprowadzaniem to między innymi: zakażenia pochwy (bakteryjne zapalenie pochwy) – irygacja narusza naturalną równowagę bakterii w pochwie (zwanej florą pochwy); zmiany te sprawiają, że środowisko pochwy sprzyja rozwojowi bakterii powodujących infekcję; wystąpienie bakteryjnego zapalenia pochwy może zwiększyć ryzyko przedwczesnego porodu i zakażeń przenoszonych drogą płciową; zapalenie narządów miednicy mniejszej, zapalenie przydatków (ang. pelvic inflammatory disease, PID); ciąża powikłana – kobiety, które irygują pochwę więcej niż raz w tygodniu, mają większe trudności z zajściem w ciążę niż osoby, które tego nie robią; irygacja może również zwiększyć ryzyko wystąpienia ciąży pozamacicznej aż o 76%; nowotwór szyjki macicy – irygacja prowadzona co najmniej raz w tygodniu może zwiększać ryzyko rozwoju raka szyjki macicy. Zdaniem ekspertów, należy unikać irygacji pochwy, jeśli jej zapach jest normalny. Bardzo silny odór może oznaczać zakażenie, wobec którego irygacja również jest niewskazana. Może ona zakłócić równowagę bakterii znajdujących się w pochwie i zmienić jej normalne pH, przyczyniając się do zwiększenia ryzyka zakażeń pochwy, takich jak zakażenia drożdżycą. Irygacja pochwy może również powodować jej podrażnienie. Jej kwaśne środowisko naturalnie oczyszcza ją z bakterii. Mycie pochwy ciepłą wodą i łagodnym mydłem wystarczy, aby utrzymać ją w czystości i higienie. Nietypowy zapach pochwy, wydzielina lub uczucie pieczenia czy swędzenia, a nawet ból mogą sygnalizować obecność zakażenia. Irygacja w celu złagodzenia tych objawów spowoduje tylko uniknięcie podstawowego problemu i może pogorszyć istniejącą już infekcję. Jeśli kobiet odczuwa dyskomfort z powodu tych objawów, powinna skonsultować się z lekarzem w celu rozpoznania problemu i leczenia. Zastosowanie irygacji przed wizytą lekarską może utrudnić zdiagnozowanie problemu i wdrożenie właściwego leczenia. Zobacz także: Świąd pochwy i warg sromowych – przyczyny i leczenie intymnej dolegliwości Irygacja pochwy – jak ją prawidłowo wykonać? Irygację pochwy wykonuje się na zlecenie lekarza i powinno się stosować do jego zaleceń. Ogólne instrukcje dotyczące jej prawidłowego wykonania to: Irygacji nie wykonuje się podczas miesiączki i ciąży. Należy dokładnie umyć ręce przed irygacją i po niej. Należy dokładnie umyć krocze przed irygacją, zgodnie z zasadą od góry do dołu, aby zapobiec wprowadzaniu bakterii z odbytu do cewki moczowej. Najbezpieczniej jest użyć gotowego roztworu z zestawu do irygacji bądź preparatów farmakologicznych dostępnych w aptece. Roztwór należy przygotować, używając przegotowanej wody o temperaturze ok. 40,5 °C i odstawić do ostygnięcia. Gdy będzie on miał odpowiednią temperaturę, trzeba napełnić nim 500 ml zbiornik i zakręcić końcówkę irygatora. Podczas wprowadzania końcówki irygatora należy wykonywać tę czynność w wygodnej i bezpiecznej pozycji półleżącej, najlepiej w pustej wannie lub stojąc pod prysznicem. Delikatnie wprowadza się końcówkę irygatora głęboko do pochwy i opróżnia jego zawartość, naciskając zbiornik dwoma rękoma. Po zakończonej irygacji należy ostrożnie wyjąć końcówkę z pochwy, pamiętając, by nie dopuścić do rozprężenia się zbiornika i wessania do niego wydzieliny z pochwy. Zbiornik i końcówkę irygatora powinno się umyć w ciepłej wodzie z mydłem, a następnie dokładnie wypłukać i pozostawić do osuszenia, gdyż mogą one zostać użyte wielokrotnie. Intymne miejsca należy delikatnie osuszyć ręcznikiem. Irygacja nie powinna być wykonywana w pośpiechu, jeśli mają być osiągnięte efekty terapeutyczne. Czas trwania irygacji powinien wynosić co najmniej od 20 do 30 minut. Zobacz film i dowiedz się jak działa kobiecy układ rozrodczy: Zobacz film: Budowa i funkcje żeńskiego układu rozrodczego. Źródło: 36,6. Irygacja pochwy – o czym należy pamiętać? Podczas irygacji pochwy warto pamiętać o kilku podstawowych zaleceniach: Nigdy nie wykonuje się irygacji pochwy bez zalecenia lekarza. Irygator powinien być używany tylko przez jedną osobę. Irygatora nie myje się w zmywarce. Do mycia irygatora nie stosuje się środków do dezynfekcji. Irygatora nie powinny stosować kobiety, które nie rozpoczęły życia seksualnego, ponieważ jego użycie może spowodować przerwanie błony dziewiczej. W razie wątpliwości dotyczących korzystania z irygatora należy skonsultować się z lekarzem. Czy artykuł okazał się pomocny?

domowy sposób na sztuczną pochwe