Jun 21, 2016, 01:42 PM EDT. Queen! Ilya S. Savenok via Getty Images. Rejoice: Iris Apfel is releasing her own fashion line in collaboration with Macy's brand INC International Concepts. Known for her brightly colored threads and signature oversized eyeglasses, the 94-year-old style icon has curated a collection inspired by her whimsical Macy's is partnering with Iris Apfel to create a collection for its private label I.N.C. brand.. This could be the best thing to happen to Macy's in, well, ever. The 94-year-old Apfel is a fashion Iris Apfel "Story" 5x7 print. (78) $6.00. FREE shipping. 1. 2. Prints. Check out our iris apfel art print selection for the very best in unique or custom, handmade pieces from our prints shops. Even at 96 Iris Apfel shows little interest in slowing down. Over the past six decades, the self-described “geriatric starlet” has built a career in textiles, interior design (including White Iris, we are very happy. Apfel – who previously worked for Women's Wear Daily and was the go-to interior designer to nine presidents for the White House – boasts a range of colorful emojis Aug 29, 2023 - Explore Joan Wolter's board "iris apfel" on Pinterest. See more ideas about iris apfel, advanced style, iris. 5hUFw3J. Jedna z najbardziej charyzmatycznych postaci w Nowym Jorku, najbardziej stylowa starsza pani na świecie, wyrafinowana estetka. Poznaj Iris Apfel, rocznik 1921. Byłam prawdopodobnie pierwszą kobietą w dżinsach. Brzmi szalenie, takie też było. Nosi trampki, które zresztą sama zaprojektowała. Ciemne dżinsy, bo “ma obsesję na punkcie denimu”. Trzy kilogramy bransoletek i naszyjników, jest w końcu posiadaczką najwspanialszej kolekcji biżuterii w całych Stanach Zjednoczonych. W sierpniu skończy 95 lat. Nigdy jej nie zależało, żeby wyglądać pięknie, chciała wyglądać wyjątkowo. Udało się – w 2005 r. jej wyjątkowa kolekcja ubrań i dodatków trafiła na wystawę w słynnym nowojorskim MET (Metropolitan Museum of Art), zatytułowaną znacząco “Rara Avis”, rzadki ptak. Iris Apfel trudno zakwalifikować, można by powiedzieć, że jej zawód to… profesjonalna estetka. W świecie mody i designu robiła już wszystko: była projektantką wnętrz i tkanin, bizneswoman w branży tekstylnej, stylistką, konsultantką, kolekcjonerką sztuki użytkowej z całego świata. W wieku 90 lat zaczęła wykładać na uczelni i… występować w roli modelki. Trafiła na kilka ważnych okładek, reklamowała biżuterię, ubrania Kate Spade i kultowe kosmetyki MAC. Jej życiorys mógłby posłużyć za punkt wyjścia kilkunastu scenariuszy. Legendarny dokumentalista Albert Maysles skoncentrował się na “tu i teraz”, tworząc szczery portret Apfel jako ikony współczesnego Nowego Jorku. Mayslesowi sławę przyniosły “Szare ogrody” z 1975 r., o ekscentrycznej ciotce Jackie O., i wcześniejszy hitowy dokument o Rolling Stones, “Gimme Shelter”. Reżyser nie mógł długo się cieszyć sukcesem “Iris”, swojego przedostatniego filmu. Zmarł w marcu 2015 r., na kilka miesięcy przed Carlem Apfelem. Mąż ikony stylu wspierał ją w życiu i biznesie przez 67 lat małżeństwa. Dokument o tej wyjątkowej parze podbił festiwale na całym świecie, ostatnio doczekał się polskiej premiery telewizyjnej. Nie jesteś ładna i nigdy nie będziesz ładna. Ale to nieważne, masz coś znacznie lepszego, masz styl. Iris urodziła się w Nowym Jorku jako Iris Barrel, córka szklarza i rosyjskiej Żydówki, właścicielki sklepiku z odzieżą. Matka nauczyła ją buszować na targach staroci i przywiązywać wagę do detali, ale ambitna jedynaczka sama wiedziała, co się dla niej liczy: piękno. Poszła na akademię sztuk pięknych, studiowała też historię sztuki na NYU. O początkach jej kariery w świecie mody wiemy stosunkowo mało. Wiadomo, że była asystentką ilustratora Roberta Goodmana, pracowała też w redakcji “Women’s Wear Daily”, branżowym magazynie założonym w 1910 r., wymiennie z “Vogue” nazywanym biblią mody. Pracowała też w luksusowym domu handlowym Loehmann’s i to tam po raz pierwszy usłyszała, że nie jest ładna, ale za to stylowa. Powtarzane później wielokrotnie słowa miały pochodzić od samej Friedy Loehmann, założycielki i szefowej interesu. Dla jej kariery przełomowy był 1950 r., kiedy z poślubionym 2 lata wcześniej Carlem założyła własną firmę. Old World Weavers prowadzili aż do 1992 r. Specjalnością firmy była dekoracja wnętrz i sprzedaż wyjątkowych tekstyliów. Tkaniny, pomysły i setki zdjęć przywozili z podróży po całym świecie – z Turcji, Maroko, Indii, Chin… Iris i Carl byli nierozłączni w życiu i w pracy, znajomi opisywali ich jako najcieplejszą parę, jaką znają. Niektórzy dziennikarze nawet nazywali “Iris” filmem o miłości udającym film o modzie. Sama bohaterka mówiła o mężu z charakterystycznym dla siebie dystansem – chwaliła jego chłodne poczucie humoru i mistrzowsko tłumaczyła, czemu zdecydowała się na małżeństwo: “Pomyślałam, że jest fajny, lubi się przytulać i dobrze gotuje chińszczyznę, więc nie trafi mi się nic lepszego”. Mieliśmy nie mówić o Białym Domu, są bardzo drażliwi Legendy państwa Apfel nie byłoby, gdyby nie Biały Dom. Old World Weavers zrealizowało zlecenia dla dziewięciu prezydentów USA, począwszy od Harry’ego Trumana w 1950 r. Ostatnie prace nad wnętrzami Białego Domu Apfelowie wykonali za Clintona. Obowiązywała ich klauzula poufności, ale wiele lat później Iris i jej mężowi wymknęło się kilka plotek. “Mieliśmy trochę problemów z Jackie [Kennedy]” – z rozbrajającą szczerością mówi Carl Apfel w dokumencie Mayslesa. Para pracowała też dla MET, tej samej instytucji, która kilkadziesiąt lat później uczyniła z garderoby Iris sztukę. Zlecenia dla administracji wprowadziły Iris Apfel na salony, ta miała jednak w nosie tradycyjne zasady etykiety. Na bankiecie w Białym Domu potrafiła pojawić się we francuskiej szacie liturgicznej z XIX wieku, wyszperanej na jakimś targu staroci. Zabytkowy ornat z ciężkiego aksamitu nosiła jako suknię, a swoje szaleństwo uzasadniała krótko i wdzięcznie: “Przecież w Białym Domu można zamarznąć na kość!”. Nie mam żadnych zasad, bo każdą bym złamała Spuścizna Iris Apfel to nie tylko imponująca kolekcja afrykańskich naszyjników i szat z Dalekiego Wchodu, to także zbiór uniwersalnych bon motów. Jak przystało na nowojorską Żydówkę, Apfel jest refleksyjna, wygadana, szybka w ripoście. Część jej przemyśleń ikony dotyczy oczywiście ubioru (“Modę można kupić, styl trzeba posiadać”, “Jeśli jesteś uczesana i nosisz dobre buty, wszystko ujdzie ci na sucho”), inne to spójna wizja kobiecości – niezależnej, odważnej, pewnej siebie. Iris twierdzi, że nie ubiera się, żeby jej się przyglądano, ubiera się dla siebie. Podkreśla: “Jeśli niczym się nie interesujesz, nie możesz być interesująca”. A przede wszystkim – oswaja starość. Gdyby nie wystawa o Apfel w MET z 2005 r. i jej nagłośnione medialnie 90. urodziny (2011), nie obserwowalibyśmy w świecie mody wielkiej celebracji jesieni życia. To ona utorowała drogę do powrotu 84-letniej top modelki Carmen dell’Orefice, pośrednio dzięki niej 60-latki coraz częściej reklamują bikini, a w Polsce rozchwytywaną muzą projektantów stała się aktorka po 80-tce, Helena Norowicz. Później poszło już łatwo – dom mody Celine przygotował kampanię z Joan Didion, Joni Mitchell pozowała dla Saint Laurent, na łamach “Sports Illustrated” po raz pierwszy pojawiła się babcia dwójki wnucząt. Dla Iris Apfel starość nie jest powodem do wstydu, ona nie umie być niewidzialna. “Nie widzę nic złego w zmarszczkach, są jak odznaka odwagi – mawia najbardziej stylowa staruszka Nowego Jorku. Pozdrawiam serdecznie Inne z tej kategorii: Starość to przyszłość nas wszystkichIris Apfel, Helena Norowicz, DJ Wika, Madonna Buder i Teresa Bancewicz − coraz więcej kobiet w bardzo dojrzałym wieku wybiera aktywność, która wprowadza w ich życie prawdziwą rewolucję. Co łączy nas z tymi paniami? Bardzo wiele. One to my za kilkanaście lub kilkadziesiąt lat.„Jeśli zamierzasz siedzieć w miejscu i robić wciąż to samo, to lepiej od razu połóż się do trumny”, mówi 95-letnia Iris Apfel, ikona Nowego Jorku, która zachwyca towarzyskie salony charyzmą i dizajnerskimi okularami. Natomiast 82-letnia aktorka i modelka Helena Norowicz, niedawno reklamująca perfumy w stroju toples, hołduje zasadzie: „Biegaj. Jeśli nie możesz biegać, spaceruj. Jeżeli nie możesz spacerować, czołgaj się. Ale się ruszaj”.Czy w tych słowach kryje się antidotum na starość? Niewykluczone. Dlatego nie dajmy się złapać w sidła teoretyków od geriatrii, speców od farmaceutyków, magików od reklamy i szarlatanów od marketingu, którzy sprytnie kreują rzeczywistość, sugerując nam, że starsi ludzie potrzebują wyłącznie kleju do protez, pieluch pomocnych przy nietrzymaniu moczu i unormowanego trybu życia, sprowadzającego się do krótkich spacerków oraz dietetycznych posiłków urozmaiconych tabletkami na nadciśnienie. Nic bardziej mylnego. Oni potrzebują znacznie – lekarstwo na podcięte skrzydłaWszelki rodzaj ruchu był nieodłącznym elementem życia Heleny Norowicz. Jej elastyczne ciało do dzisiaj z łatwością robi szpagat. Ale, związana przez wiele lat z teatrem Studio aktorka, którą znamy też z takich filmów i seriali jak „Matka Teresa od kotów”, „Na Wspólnej” czy „Barwy szczęścia”, pracowała na to całe życie, ćwicząc i uprawiając to, profesja modelki, którą została w wieku 80 lat na zaproszenie firm Bohoboco i Nenukko, była dla niej wyzwaniem. – Muszę […] przyznać, że praca modelki jest bardziej męcząca niż praca aktorki. Najbardziej męczy chyba stanie w bezruchu i czekanie – mówiła w jednym z wywiadów. Dodawała, że w tej branży najważniejszy jest kostium, nosząca go osoba to jedynie dodatek. Zupełnie inaczej niż w teatrze, gdzie szata to tylko jeden z wielu elementów budujących postać. Ale Norowicz, estetka, która całe życie dbała, by wyglądać gustownie i oryginalnie, pozowała nie tylko w kostiumie. W reklamie perfum Bohoboco zaprezentowała się w wersji toples, pokazując, jak ujmowali to twórcy zapachu, szlachetną urodę i tajemnicze związała się z branżą modelingu kilkanaście lat po przejściu na emeryturę i odejściu z teatru, które, jak wspomina, podcięło jej skrzydła. Obawiała się, czy podoła, ale ostatecznie stwierdziła: „Wzdychasz, jęczysz, że nie masz propozycji aktorskich. Potraktuj to jak aktorskie wyzwanie”.Wyzwaniem jest też zmiana mentalności Polaków, którzy nie mają zbyt dużo okazji, by w podobnych okolicznościach spotykać osoby starsze. Sama Norowicz uważa, że modeling potrzebuje dojrzałych kobiet, a nie tylko młodych dziewczyn, na których wszystko leży to oznaka odwagiOstatnią rzeczą, jaką przejmowałaby się Iris Apfel, jest to, czy coś leży na niej idealnie. W swoim długim życiu ta lwica salonowa była projektantką wnętrz i tkanin, biznesmenką prowadzącą z mężem przedsiębiorstwo tekstylne Old World Weavers, które sprowadzało materiały nawet z najbardziej egzotycznych krajów, stylistką, kolekcjonerką sztuki użytkowej i modelką ozdabiającą okładki prestiżowych uwielbia żywe kolory i oryginalne wzory, które wyróżniają ją spośród innych. Ale jej znakiem rozpoznawczym są olbrzymie okulary współgrające z burzą siwych włosów i ustami pokrytymi czerwoną szminką. – Nie mam urody, ale mam coś znacznie ważniejszego: styl – powtarza przy każdej okazji. – A w zmarszczkach nie widzę nic złego, są oznaką odwagi – w swoim rodzaju kolekcja ubrań i dodatków tej wielbicielki dżinsów miała okazję trafić na wystawę w słynnym nowojorskim Metropolitan Museum of Art. Zatytułowano ją „Rara avis”, czyli „Rzadki ptak”. – Zdaję sobie sprawę, że choć lubię bawić się modą, nigdy już nie będę wyglądać jak 20-latka, więc po prostu przestałam się tym przejmować. Trzeba wziąć się w garść, ruszyć z kanapy i robić to, co się kocha. Zobaczysz, jeśli zaczniesz działać, to w końcu tak się w tym zatracisz, że zapomnisz o wszystkich trudnościach – tysiące kroków zamiast bujanego fotelaJedną z takich trudności dla 87-letniej siostry Madonny Buder był habit, więc go zrzuciła. Znana jako „Żelazna Zakonnica” Buder urodziła się w zamożnej rodzinie w Saint Louis. Jako 24-latka wstąpiła do zakonu. Ale po szesnastu latach siedzenie w zamknięciu stało się dla niej nie do zniesienia. Dlatego wspólnie z 38 innymi siostrami opuściła zgromadzenie i założyła niezależny od Watykanu zakon Sióstr dla Chrześcijańskiej temu śmiałemu posunięciu zaczęła robić to, co kocha: uprawiać sport. Dziś ma na koncie ponad 340 triatlonów, w tym ponad 45 Mistrzostw Świata Ironman uchodzących za najtrudniejsze zawody pod słońcem, podczas których płynie się na dystansie 4 km, na rowerze pokonuje trasę liczącą 180 km, a następnie należy zaliczyć pełny maraton, czyli 42,2 kilometra. Buder swój pierwszy triatlon pokonała, mając 52 lata, a swój najlepszy czas osiągnęła 10 lat później. Zaczęła trenować, bo dowiedziała się, że to dobry sposób na zharmonizowanie ciała, duszy i sportsmenka nie ma problemu z tym, że czerwony strój sportowy bezlitośnie obnaża jej ponadosiemdziesięcioletnie, pokryte zmarszczkami ciało. Koncentruje się na osiągnięciu celu, a zawsze startuje w jakiejś intencji, np. prosząc siły wyższe o wsparcie kogoś chorego lub wyrozumiałość dla zmarłego. Poza tym podczas biegu ma głowę zaprzątniętą układaniem krótkich wierszyków, które zapisuje po przekroczeniu mety, oraz liczeniem kroków – cały maraton to w jej przypadku 33 tys. 2010 roku ukazała się książka autorstwa Buder pt. „The Grace to Race”. Przy tej okazji internauci zamieszczali pod tekstami na temat zakonnicy komentarze w tym duchu: „Siostro, gdy dorastałam, chciałam być taka jak ty. Po przeczytaniu książki wiem, że trzeba mieć coś, po co się żyje, i że tym czymś wcale nie musi być bujany fotel. Proszę, definiuj dalej starczy wiek tak, jak definiujesz”. Triatlonistka nieustannie doznaje kontuzji. Przy każdym złamanym palcu czy nadwerężonym biodrze udziela reprymendy Panu Bogu i domaga się szybkiego uzdrowienia, mówiąc mu: „Ty wiesz, że moim celem jest ciągły bieg do Ciebie”.Autostopowiczka z adrenalinąKontuzje nękają nie tylko ciało, ale i duszę. Tak było w przypadku 84-letniej dziś Teresy Bancewicz, robiącej furorę jako najstarsza polska autostopowiczka. Pani Teresa, z wykształcenia plastyczka, była dekoratorką wnętrz i projektantką odzieży. Jej kolekcje znali bywalcy wszystkich krajowych targów tekstylnych. Rodzinie Bancewiczów powodziło się bardzo dobrze, dopóki w 1988 roku nie nastała transformacja ustrojowa, która pociągnęła za sobą upadek wielu firm. 55-letnia kobieta, podobnie jak jej mąż, też plastyk, straciła pracę i została z dochodami w wysokości 600 zł przeprowadzce z Wrocławia do wielkiego domu w leżącej pod Bolesławcem wsi nastąpiła kolejna katastrofa – samobójstwo popełnił nastoletni syn artystki, jedno spośród jej trojga dzieci. Bancewicz postanowiła ratować się przed depresją, uciekając w świat. Pierwszą podróż odbyła w wieku 62 lat. Do dziś nie zaprzestała tego „procederu”.Zwiedziła już kilkadziesiąt krajów, Estonię, Litwę, Łotwę, Szwecję, Finlandię, Danię, Norwegię, Izrael, Tunezję, Maroko, Egipt i kraje arabskie. – Czytam książki, reportaże na temat kraju, do którego jadę. Zabieram namiot, śpiwór, miniaturową kuchenkę, suche paliwo w tabletkach, artykuły higieniczne, zapas mleka granulowanego, płatki zbożowe, podstawową apteczkę, sweter, kurtkę nieprzemakalną – opowiadała w jednym z każdą podróż pani Teresa zabiera też obowiązkowo kilogramy kompozycji kwiatowych, które sprzedaje, w ten sposób zdobywając pieniądze. Niekiedy również daje je w prezencie życzliwym jej ludziom, których spotyka w drodze. Wojaże to zupełnie nowy wymiar rzeczywistości. Życie pełne przygód. Bancewicz nocowała już na kempingach, w młodzieżowych schroniskach, w domach gościnnych ludzi, ale także w skalnych korytach, jaskiniach, grotach, w banku, na cokole pomnika Lenina, a także w przykościelnym pomieszczeniu, w którym, jak się okazało, przygotowywano do pogrzebu zmarłych.– Istotą mojego podróżowania jest kontakt z ludźmi, poznawanie ich zwyczajów, kultury. Poznaję opinię przeciętnych ludzi na temat rządzących oraz ekonomii – mówi. Przyznaje, że zdarzają się sytuacje niebezpieczne: kiedyś została napadnięta przez dwóch wyrostków, ale ostatecznie nie zainteresował ich jej skromny dobytek; wielokrotnie dostawała też propozycje o podtekście seksualnym, od podwożących ją kierowców, ale dzięki znajomości ludzkiej psychiki zawsze potrafi wybrnąć z takich opresji. – Na pewno podróże wzmacniają psychicznie i dostarczają mi adrenaliny. Wciąż pamiętam też o tym, że podróżowanie wyciągnęło mnie z choroby. Dzisiaj nie potrafię już bez tego żyć – Muzykant przy konsoliInnego rodzaju adrenaliny potrzebuje 79-letnia Wirginia Szmyt, bardziej znana jako DJ Wika. Słynna didżejka z wykształcenia jest pedagogiem. Pracowała z niepełnosprawnymi dziećmi oraz z chłopakami z kryminalną przeszłością, którzy trafili do zakładu poprawczego. Wszystkich zawsze traktowała z szacunkiem i sympatią. I takie same uczucia żywi do ludzi, którzy przychodzą na jej imprezy – często są to seniorzy, ale nie tylko. Mówi, że didżeje to artyści, ale ona jest bardziej jak Janko Muzykant. Długo uczyła się od młodych miksowania i efektów specjalnych, takich jak sztuczki świetlne i puszczanie dymu. Reagowali zazwyczaj słowami: „Spoko babciu, świetnie ci idzie”. Techno czy metal to dla Wiki szok, coś niespotykanego w czasach jej młodości, ale brnie dzielnie przez wszystkie te gatunki, ciesząc się, że powraca moda na muzykę lat 60. i 70. ubiegłego wieku. Lecz nie ogranicza się do takich odtwórczych działań. – Staram się przede wszystkim wypracować własny styl, żeby było czuć go na imprezach – na rzecz osób starszych DJ Wika, która jest organizatorką parad seniorów i tzw. Dancingów Międzypokoleniowych, doskonale wie, że jej imprezy to coś więcej niż zwykłe potańcówki. To często ostatnia deska ratunku dla wykluczonych i samotnych seniorów. Tu mają okazję pozbyć się stresów związanych z codziennym życiem, poznać bratnią duszę i wykurować emocjonalne rany, jakie zadaje dość nieczułe na problemy osób starszych społeczeństwo. – Wiadomo, jak jest w Polsce: idziesz na emeryturę – przestajesz istnieć. Seniorzy to olbrzymi, niewykorzystany potencjał ludzi, którzy zostali brutalnie rzuceni na pastwę losu. […] Wydaje mi się, że jest parę zmian na lepsze, ale starość ciągle jest w Polsce czymś śmierdzącym, pokracznym i brzydkim – mówiła w rozmowie z Wika doskonale zarządza emocjami wirujących na parkiecie osób, ale równie dobrze potrafi zarządzać swoimi uczuciami. Już dwa tygodnie po śmierci męża prowadziła imprezę. – Dzisiaj to muzyka zastępuje mi miłość. Przemijanie to także umiejętność rekompensowania sobie braku kochanej osoby – tłumaczy. Podkreśla jednak, że starsze osoby mają o wiele większe aspiracje niż opłakiwanie zmarłych i zajmowanie się wnukami, jak często wydaje się młodym. Nie bądźmy ofiarami kultu młodości, bo w końcu przemijanie, którego tak się obawiamy, dotyczy i jej. To wszak atrybut życia, a nie starości. Edyta OchmańskaObserwuje, słucha, czyta i podróżuje. A potem nie może się powstrzymać, żeby o tym nie napisać. Pytanie, które najczęściej zadaje, brzmi: co o tym myślisz? Interesuje ją wszystko, co niekonwencjonalne i wyprzedzające epokę. Jest żądna wiedzy, ciekawa świata i ludzi. Od kilkunastu lat pracuje jako dziennikarka. Pisała dla takich tytułów, jak „Trendy Art of Living” czy „Dziennik. Gazeta Prawna”. Uwielbia Włochy i mistykę. Z wielką determinacją próbuje nauczyć się włoskiego. Nie lubi zimna, tłumu i hałasu. Jest uzależniona od kina, więc wolny czas najchętniej spędza w ciemnej sali kinowej. Często jeździ na rowerze i ćwiczy jogę. Do siebie i życia podchodzi z dystansem. Czasami chciałaby być Dom mody Céline podjął współpracę z 80-letnią amerykańską dziennikarką Joan Didion. Kanadyjska piosenkarka, 71-letnia Joni Mitchell wystąpiła w kampanii Yves Saint Laurent, a 93-letnia Iris Apfel, amerykańska businesswoman i ikona mody, została twarzą marki Alexis Bittar. Ta ostatnia została także twarzą Spade. Duże poruszenie wywołały zdjęcia reklamujące brand American Apparel, na których w reklamie bielizny występuje siwowłosa staruszka. Dojrzałe panie reklamują także buty marki Vans. O tym, że moda na dojrzałe modelki to nie tylko chwilowy trend, świadczy serial dokumentalny „Fantastyczne faszionistki”. Został on wyprodukowany przez Channel 4 i opowiada o sześciu zwariowanych babciach, których pasją jest moda. Góra: kampanie Dolce&Gabbana i BOHOBOCO, dół: kampanie American Apparel i MAC Kosmetyki też! Branża kosmetyczna nie pozostaje w tym temacie w tyle. Już jakiś czas temu MAC do swojej sesji wizerunkowej zatrudnił supermodelki z lat siedemdziesiątych. W ich kampanii wystąpiła 57-letnia wówczas Jerry Hall, 62-letnia Pat Cleveland i 66-letnia Marisa Berenson. Nową twarzą L’Oreala została 69-letnia Helen Mirrer, a marki Nars – 68-letnia Charlotte Rampling. Coraz więcej mediów stara się poruszać temat starości. Mówi o tym kampania „Życie to pasja”, która ma udowodnić, że seniorzy mogą być szczęśliwi, modni, atrakcyjni i seksowni. Mamy nadzieję, że moda na dojrzałe piękno to nie tylko chwilowy trend. Wszystkie kampanie z udziałem starszych pań pokazują, że to niekoniecznie młodość ma pierwszeństwo. W cenie są bagaż doświadczeń, pasje i mądrość. A tych kilka zmarszczek sprawia, że czujemy, że mamy do czynienia z prawdziwym człowiekiem, a nie plastikowym wytworem mass mediów. Całkowicie popieramy ten trend. Samanta Fałkowska – stylistka i wizażystka gwiazd, szkoleniowiec z zakresu kreowania wizerunku. Współpracuje z kobiecymi czasopismami poświęconymi modzie, z wydawnictwem Edipresse, G&J, Bauer i Hearst-Marquard Publising, Burda. Pracuje przy sesjach zdjęciowych, produkcji teledysków i pokazów mody. Tworzy szkolenia z kreowania wizerunku dla dużych firm. Współpracuje z Polsatem, TVP i Dzień Dobry TVN., w programach „Fabryka gwiazd”, „Stylowe spotkania Gali”, „Podróże z gwiazdami”, „Śniadania świata”, „Kuchenne rewolucje”, „Babski blues”. Współtworzy wizerunek wielu gwiazd. Udziela merytorycznego wsparcia portalom poświęconym modzie oraz prowadzi imprezy tematyczne, pokazy mody. Iris Apfel została ikoną mody w wieku 84 lat. Przez przypadek. Jednak nad uznaniem pracowała ciężko całe życie. W końcu udało jej osiągnąć status, którym może pochwalić się jedynie kilka osób na świecie - niepodrabialny styl, którego nie ma żadna z gwiazdek Instagrama. - Nie chciałam mieć dzieci, dawno zrozumiałam, że nie można mieć wszystkiego. Coś trzeba odpuścić - stwierdziła w jednym z wywiadów Iris Apfel. Poza macierzyństwem udało jej się zrealizować w zasadzie wszystko, choć na uznanie musiała chwile poczekać - raptem 84 lata. Sławą cieszy się od ponad dekady. Sława przez przypadekTa historia w zasadzie nie miała się prawa wydarzyć. Przebywająca od 1992 roku na emeryturze 84-letnia Iris Apfel znana była głównie w artystycznym światku Manhattanu, gdy zadzwonił telefon. Harold Koda, który od lat pracuje w nowojorskim Costume Institute w Metropolitan Museum of Art przygotowywał wystawę i natrafił na ogromny kłopot. Stroje utknęły w porcie, a on musiał szybko rozwiązać problem. Wymyślił Iris - swoją wieloletnią przyjaciółkę i kolekcjonerkę ubrań, biżuterii i tkanin. Czytaj też: Kayah – kobieta jest jak Feniks Wystawa poświęcona Apfel osiągnęła oszałamiający sukces, a Iris stała się pierwszą żyjącą kobietą, do tego nie projektantkę, której poświecono wystawę. Gwiazda rozbłysła i mocno świeci po oczach. Bo obok Iris nie można przejść obojętnie. Powolny rozkwitKrótkie włosy, wielkie okulary i wielobarwne stroje - tak w skrócie można opisać wizerunek Iris, dzięki któremu jest obecnie rozpoznawalna. Wyczucie stylu i odwaga w łączeniu barw i motywów towarzyszy jej od młodości. Jest córką pochodzących z Rosji żydowskich imigrantów. Jej ojciec Samuel Barrel produkował lustra i szyby. W dzieciństwie była dosyć gruba, ku rozpaczy matki, która miała butik z dodatkami. Chore zatoki, na które cierpiała dziewczynka, leczono wówczas słodem, co powodowało otyłość. Do tego jak sama mawiała, nie była ładna, więc "mogła zająć się innymi rzeczami". Zobacz: Krystyna Skarbek - Szpieg, którego każdy kochał Wybrała projektowanie wnętrz. Najpierw skończyła artystyczne studia na nowojorskim uniwersytecie. Po paru latach zaczęła upiększać domy ówczesnych gwiazd, Grety Garbo. Miała oko do rzeczy unikatowych. Jeździła za kilka centów po wszystkich dzielnicach Nowego Jorku i zaglądała do antykwariatów. Do dziś ma wielką broszkę, na którą musiała długo oszczędzać jako dziewczynka. Był czuły, przyrządzał chińszczyznęJej pasję podzielał mąż - Carl Apfel, z którym przeżyła ponad 60 lat. Poznała go w 1947 roku na wczasach. Ich związek szczęśliwie przetrwał wszystkie te lata. Dekoratora pytana o to, co ją urzekło w Carlu odpowiadała: " Był czuły, przyrządzał chińszczyznę. Nie mogłam lepiej trafić". Na ślub zdecydowali się po pół roku znajomości. Mąż i partner biznesowy Iris zmarł w ubiegłym roku, kilka dni po swoich 101 urodzinach. Zofia Teliga-Mertens - kobieta, która wyręczyła Polskę Ich związek udokumentowany został w filmie "Iris" z 2014 roku. Dzieło Alberta Mayslesa objechał festiwale na całym świecie i rozsławił Iris, która wcześniej znana była głównie w światku mody. Widać w nim, jak para, która była razem ponad 60 lat zwracała się do siebie. On był jej "kocurem", ona jego "dziewczynką". Doskonale się razem uzupełniali, znając siebie i swoje upodobania lepiej niż nikt inny. Według Iris receptą na miłość jest poczucie humoru i dbanie o drugą osobę. Iris aby nie martwić męża zataiła przed nim np. że złamała biodro, obawiając się, że Carl może zamartwiać się o jej zdrowie. Para też świetnie uzupełniała się w pracy. Razem przemierzali bazary na Bliskim Wschodzie i w Afryce. Ona wybierała najlepsze tkaniny, on wszystko dokumentował i ogarniał logistykę. Częste podróże, także na targi do Europy tylko cementowały ich związek i firmę, która z roku na rok zyskiwała kolejnych znaczących klientów. Dołączyli do nich także kolejni prezydenci USA. Apfelowe urządzali Biały Dom dziewięciu prezydentów. Ostatnim z nich był Bill Clinton. Para przeszła na emeryturę w 1992 roku. Lustro prawdę ci powieIris całą swoją karierę była konsekwentna - zarówno w pracy, jak i w życiu osobistym jest sobą, nie stara się nikomu przypodobać. Wielokrotnie powtarza, że najważniejsze to być sobą, a najgorsze co może nam się przydarzyć, to ujrzenie w lustrze kogoś innego. Jej nikt nikt pomyli, ale co warte podkreślenia, także jej mąż był uważany za szykownego mężczyznę, choć zdarzało mu się nosić spodnie z "upolowanej" kanapy. Sama Iris żartuje ze swojego statusu ikony i powtarza, że moda to nie wszystko. - Poza szafą istnieje cały wielki świat. Przy okazji filmu dokumentalnego o niej żartowała, że robi się szum wokół niej, jakby wynalazła penicylinę. Nigdy nie przejmuje się zdaniem innych. Nigdy też nie wyrzuca skarbów. Jej dom jest pełen pamiątek i bibelotów. Wciąż wiele rzeczy ją dziwi, powtarza ma w sobie jeszcze wiele z dziecka. Jest też po dziecięcemu szczera. Gdy ktoś się jej pyta, jak wygląda, nie waha się z obraźliwym stwierdzeniem "szmata". Gdyż jak twierdzi ludzie często mylą modę ze stylem. Urszula Dudziak: Byle nie zwalniać tempa Iris nie boi się spojrzeć w lustro, bo jest sobą. - Kiedy jesteś wciąż ciekawa świata, gdy się rozwijasz, nie przejmujesz się starzeniem - przyznaje. Kobieta ma dużą wyobraźnię i odwagę, by próbować nowych rzeczy. To właśnie w fantazji Iris upatruje genezy swojego sukcesu w "nudnym i przewidywalnym" showbiznesie. W tym roku Iris kończy 96 lat. - Najgorsze, co możemy zrobić, to zamartwiać się z tego powodu. Trzeba wziąć się w garść, ruszyć z kanapy i robić to, co się kocha. Zobaczysz – jeśli zaczniesz działać, to w końcu tak się w tym zatracisz, że zapomnisz o wszystkich trudnościach - stwierdziła w rozmowie z Harper's Bazaar. Po 90-tce brała udział w kilku reklamach ubrań, jest też "twarzą" firmy kosmetycznej. W ubiegłym roku powstała specjalna emotikonka wzorowana na niej i zaprojektowała inteligentne bransoletki, które pięknie wyglądają i są nowoczesnym gadżetem. Czym nas jeszcze zaskoczy? @ 9k Zapisz ekran Skopiuj link Anuluj

iris apfel w młodości